Πεσσόα
«Γράφω, λυπημένος, στο ήσυχο δωμάτιό μου, μόνος όπως υπήρξα πάντα, μόνος όπως θα υπάρχω πάντα. Κι αναρωτιέμαι αν η φωνή μου, φαινομενικά τόσο ασήμαντη, δεν ενσαρκώνει την ουσία χιλιάδων φωνών... Ποτέ δεν αγάπησα άλλο από το τίποτα... Από την αγάπη το μόνο που ζήτησα ήταν να μείνει για πάντα ένα όνειρο μακρινό... Oι μεγαλύτερες συμφορές της ζωής μου σβήνουν όταν ανοίγοντας το παράθυρο μέσα μου μπορώ και τις ξεχνώ κοιτάζοντας την αδιάλειπτη κίνηση εντός μου. Ποτέ δεν θέλησα να είμαι τίποτα άλλο πέρα από ονειροπόλος... Η ζωή για μένα είναι ένα πανδοχείο όπου πρέπει να σταθώ έως ότου έρθει η ταχυδρομική άμαξα για την άβυσσο...
Είμαι ένα τίποτα.
Δεν θα είμαι πάντα τίποτα.
Δεν μπορώ να γίνω κάτι.
Αλλά έχω μέσα μου όλα τα όνειρα του κόσμου .»
Το 1935 έφυγε από τη ζωή στα 47 του χρόνια διαλυμένος από το ποτό. Τότε, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μπαούλο με 27.453 χειρόγραφα. Ανάμεσά τους το "Βιβλίο της ανησυχίας". Ήταν ο μεγάλος Φερνάντο Πεσσόα.
Σχόλια