Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2008

ΦΟΥΚΩ: η ιστορία της τρέλας

Εικόνα
Η έκδοση της «Ιστορία της τρέλας στην κλασική εποχή» (Καλέντης, Αθήνα 2007, μετάφραση Πάρις Μπουρλάκης) του Φουκό είναι μία προσπάθεια σημαντική και εξαιρετικά δύσκολη που πρέπει να τύχει της ανάλογης προσοχής. Πρόκειται για ολόκληρο το έργο και όχι την επιτομή του που έχει ήδη εκδοθεί. Ο Φουκό κάνει μία μεγάλη διαδρομή από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα, παρακολουθώντας τις απόψεις περί τρέλας και παρουσιάζοντας πλήθος στοιχείων για την αντιμετώπισή της από την κοινωνία και τον «εγκλεισμό». Για τον ορισμό τη τρέλας παραθέτει την Εγκυκλπαίδεια που πρότεινε τον περίφημο ορισμό της σύμφωνα με τον οποίο τρέλα είναι «το να απομακρύνεται κανείς από το λόγο ‘’με την πεποίθηση και τη στέρεη πίστη πως τον ακολουθεί…»(σ. 322). Βέβαια, όλοι είμαστε «τρελοί», αλλά η «αληθινή» τρέλα συμβαίνει όταν «όλες οι εκκεντρικότητές μας, όλες οι αυταπάτες της φιλαυτίας και όλα τα πάθη μας φθάνουν μέχρι την Τύφλωση». Η ΤΥΦΛΩΣΗ είναι «το διακριτικό χαρακτηριστικό της τρέλας»(σ. 324), είναι «όλο το υπόβαθρο από π

HOMO AMERICANUS

Ο HOMO AMERICANUS "γεννήθηκε" στις 15.ο5.2008 (εκδόσεις Καστανιώτη)

Ζενέ, Σαρτρ κι οι φασισμοί δεξιάς κι αριστεράς

Η περίπτωση του Ζαν Ζενέ του νόθου παιδιού, ενός ξένου-νόθου παιδιού, του υιοθετημένου σύμφωνα με το σχέδιο της κοινωνικής πρόνοιας του γαλλικού κράτους, του μικρού κλέφτη και δραπέτη, του φυλακισμένου, του φιλοναζιστή συγγραφέα, που υιοθέτησε η Γαλλική «προδοτική» δεξιά του Βισύ και στη συνέχεια η αντιστασιακή Αριστερά του Σαρτρ, η ζωή αυτού του αμφιλεγόμενου ανθρώπου και καλλιτέχνη, που έγραψε μεταξύ άλλων «το ημερολόγιο ενός κλέφτη» και τις «Δούλες» (θεατρικό), είναι το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης του βιβλίου του Ιβάν Γιαμπλόνκα «Ζαν Ζενέ: Οι ανομολόγητες αλήθειες» (Καστανιώτης, Αθήνα, 2008). Το έργο δεν είναι μία απλή βιογραφία, αλλά ένα δοκίμιο, μία μελέτη που ακτινογραφεί τη γαλλική κοινωνία από το μεσοπόλεμο ως τη δεκαετία του 1970, αναλύοντας βαθιά το ρόλο της διανόησης και της λογοτεχνίας στη διαμόρφωση του συσχετισμού των πνευματικών δυνάμεων (ιδεολογία και πολιτική ηγεμονία). Ο συγγραφέας του βιβλίου εκκινεί από τη γοητεία που άσκησε ο Ζενέ στις εμβληματικές μορφές της γ