Βιβλιολόγιο

  [   ARTI news   /   Κόσμος   / 02.04.23 ] Βλέποντας την αφθονία των βιβλίων που εκδίδονται, πιστεύουμε εύλογα ότι ο αναγνώστης έχει επιλογή. Όμως η επιλογή είναι πολύ περιορισμένη. Γιατί, αν και οι «μάρκες» (αυτός είναι ο όρος που χρησιμοποιείται στη Γαλλία για τους εκδοτικούς οίκους) που τα εκδίδουν φαίνονται διαφορετικές, εντούτοις ανήκουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία σε ελάχιστες εταιρείες. Έτσι τα έργα που προτείνονται, τις περισσότερες φορές χωράνε σε κουτιά που μπορούν να αναγνωριστούν εύκολα από τον…καταναλωτή  Για περισσότερα από τριάντα χρόνια, στα κορεσμένα ράφια των βιβλιοπωλείων ξεχωρίζουν μόνο τα μυθιστορήματα που προορίζονται να κάνουν επιτυχία και τα οποία υπογράφουν γνωστά ονόματα. Αυτοί οι τίτλοι έχουν μια έντονη «οικογενειακή» ομοιότητα που αποκαλύπτει τη συνεχιζόμενη τυποποίηση.  Οι πρακτικές γραφής κωδικοποιούνται  ολοένα και περισσότερο, διατίθενται στο εμπόριο και εναλλάσσονται. Το λογοτεχνικό έργο έχει μετατραπεί σιγά σιγά σε ένα απαρχαιωμένο αντικείμενο, με

  [   Γιώργος X. Παπασωτηρίου   /   Κόσμος   / 08.04.23 ] «Πιείτε για μένα… εγώ δεν μπορώ να πιώ πια». Τα λόγια αποδίδονται στον μεγάλο ζωγράφο Πάμπλο Πικάσο που πέθανε στις 8 Απριλίου 1973. Τι έπινε ο Πικάσο;  Αψέντι . Το ποτό αυτό «χρωμάτισε» έντονα τους καμβάδες του νεαρού  Πάμπλο Πικάσο . Όπως πολλοί καλλιτέχνες της γενιάς του, ο Ισπανός ζωγράφος, ιδρυτής του κυβισμού, εμπνεύστηκε ιδιαίτερα από τις παραισθήσεις που του προκαλούσε η «πράσινη νεράιδα», όπως αποκαλούνταν το αψέντι (πηγή «El Confidencial»). Βρισκόμαστε στο Παρίσι στα τέλη του 19ου αιώνα  και στις αρχές του 20ου. Ένας μικρόσωμος άντρας κάνει ποδήλατο στους δρόμους της πόλης. Μερικές φορές φωνάζει και πέφτει κάτω… Είναι επειδή αρχίζει να μεθάει από το αψέντι, την αγαπημένη του θεά, την «πράσινη νεράιδα». Ένα ποτό που το καταναλώνει σε μεγάλες ποσότητες, αγνό, χωρίς να το αραιώνει με νερό και να προσθέτει ζάχαρη, όπως έκαναν άλλοι. Είναι ένας φοβερός τύπος που κουβαλάει περίστροφο το οποίο χρησιμοποιεί για να ανοίγει μπου