Βιβλιολόγιο

Συνάντηση στο Βοξ. Κάθεται στο ίδιο τραπέζι κοντά στο τζάμι. Με συγχωρεί μεγαλοθύμως για την καθυστέρηση. Δηλώνει εξόριστος. Χωρίς περιουσία, χωρίς προστάτες, χωρίς άγκυρα. Αναφέρεται στους προσωκρατικούς, στον Όμηρο, τον Παρμενίδη, τον Αναξίμανδρο, ό,τι «αυτός που είναι στην πάνω πλευρά της Γης και αυτός που είναι στην κάτω, είναι και οι δύο πάνω». Μου λέει για την καταστροφή της ελληνικής φόρμας, για τη «Μητέρα του σκύλου» που διασκευάστηκε και παίζεται σε θέατρο της Πράγας, για την ελληνική σιωπή απέναντι στο έργο του. Μία ισχυρή σιωπή που, όμως, κάποτε σπάει από νέα παιδιά, όπως οι ερασιτέχνες του Ταύρου. Διαπιστώνει ότι δεν του υποβάλλουν πολιτικές ερωτήσεις και με τρόπο άμεσο τοποθετείται αυτοβούλως. «Έχει δημιουργηθεί ρήγμα» λέει «μεταξύ του πολίτη (η λέξη «λαός» είναι ταλαιπωρημένη πολιτικώς και την παραλείπω) και των τριών Αρχών που κυβερνούν τον πολίτη. Ρήγμα με τη θρησκεία-εκκλησία (ένας μητροπολίτης βρίσκεται στον Κορυδαλλό για κλοπές). Ρήγμα με τη Δικαιοσύνη (λειτουργοί τη...

«Αναξιόπιστο» χαρακτήρισε σχεδόν περιφρονητικά το σχέδιο δολοφονίας του Ομπάμα ο Αμερικανός εισαγγελέας. Μη σας φαίνεται παράξενο, στις ΗΠΑ όλα κρίνονται με βάση την αποτελεσματικότητά τους. Οι υποψήφιοι δολοφόνοι θα ήταν «αξιόπιστοι» αν κατάφερναν να σκοτώσουν τον υποψήφιο πρόεδρο. Άρα, τους αξίζει η περιφρόνηση! Αλλά το ίδιο κριτήριο της αποτελεσματικότητας και της κατάκτησης του οφέλους με όλα τα μέσα ισχύει και παρ’ ημίν. Αυτό αποδεικνύει η ενέδρα που έστησαν… «25 μηχανάκια» (sic) οπαδών του Ολυμπιακού στην κυπριακή, ποδοσφαιρική ομάδα της Ανόρθωσης («ούτε στην Τουρκία» τέτοια συμπεριφορά δήλωσαν οι Ελληνοκύπριοι). Η πρακτική αυτή που παραπέμπει στην εποχή του λήσταρχου Νταβέλη ενδέχεται να αποδειχθεί αξιόπιστη και άρα «νόμιμη», αν η τρομοκρατία συντελέσει ώστε ο Ολυμπιακός να κερδίσει με 4-0, οπότε προκρίνεται στο χρυσοφόρο όμιλο του «τσάμπιονς λιγκ». Συνελήφθη άραγε κανείς από τους τραμπούκους; Κανείς. Ούτε ένα «μηχανάκι»! Με την ίδια λογική, δηλαδή του χρησιμοθηρικού οφέλους, κα...

Το εγχείρημα ποτέ δεν ήταν απλό: η σκιαγράφηση και η ανάλυση ενός αχαρτογράφητου κι ανερμάτιστου κόσμου ενέχουν κινδύνους και πα- γίδες, που μπορούν να αποπροσα- νατολίσουν εντελώς τον εκάστοτε επίδοξο σκαπανέα. Με το «Homo Americanus» ο δημοσιογράφος Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου δείχνει να έχει γνώση των εμποδίων που προβάλλει η μελέτη ενός ευρύ- τατου πεδίου ανάλυσης, το οποίο τοποθετείται στο παρόν και κατορ- θώνει να γράψει ένα στοχαστικό δο- κίμιο πάνω στις προβληματικές και τα διακυβεύματα της «αμερικανικής ιδιαιτερότητας». Στερεότυπα Η Αμερική έχει καταστεί εδώ και καιρό μια μεγάλη γενίκευση. Είναι «η υπερδύναμη», «η χώρα του αμε- ρικανικού ονείρου», «το πιο ελεύ- θερο μέρος στον πλανήτη», αλλά ταυτόχρονα και η «αυτοκρατορία», ο «παγκόσμιος χωροφύλακας», η «χώρα του νεοσυντηρητισμού και του νεοφιλελευθερισμού». Αυτά τα στερεότυπα που εν πολλοίς διαχέ- ονται μέσω του δημοσιογραφικού και πολιτικού λόγου διαστρεβλώ- νουν την πραγματική εικόνα και υπονομεύουν τον πλέον σημαντικό διάλογο ...

«…πάλι κρυώνω, θα πάω για τη βότκα, πάγος στον πάγο, πάω, παραπατάω, παραμιλάω… φοβάμαι την εισβολή, το τέλος, πάντα έκλαιγα στη τελευταία παράσταση των έργων […] ποιος σέρνεται έξω, ποιος θέλει να μου πάρει τη βότκα, καίει η πουτάνα, σκιές, βλέπω σκιές, ακούω τις σκιές να περπατάνε, που είναι η πόρτα, καίει ο δαίμονας, πάγος στον πάγο, φωτιά στη φωτιά, κάνει κρύο έξω, σκιές πίσω από το φράχτη, θα το κόψω, αγάπη μου, θα δεις, θα το κόψω και θα γίνω καλά…». Η περιγραφή μιας γενιάς ριγμένης στο αλκοόλ και στα «αποσιωπητικά φάρμακα»(Σέργιος Γκάκας: Στάχτες, εκδόσεις Καστανιώτη). Μάλλον όχι δεν πρόκειται για ολόκληρη γενιά αλλά για εκείνο το κομμάτι της γενιάς της μεταπολίτευσης, το ποιο ευαίσθητο, το πιο ελπιδοφόρο, που δεν αναζήτησε την αναγνώριση στις μπίζνες και το χρήμα αλλά στις ιδέες και τις λέξεις, στην τέχνη και την αλλαγή του κόσμου. Μόνο που ο νέος κόσμος, ο δικός τους κόσμος δεν υπήρξε ποτέ, δεν έλαβε χώρα ποτέ, παραμένοντας έτσι στη χορεία των μεγάλων ψευδαισθήσεων. Τώρα (όπως...