Βιβλιολόγιο

Η Αμαντίν-Ωρόρ-Λουσίλ Ντυπέν, αργότερα βαρόνη Ντυντεβάν, μυθιστοριογράφος (υπέγραφε ως Γεωργία Σάνδη) και μια από τις μεγάλες φυσιογνωμίες του 19ου αιώνα γεννήθηκε στο Παρίσι την  1 Ιουλίου 1804   και πέθανε  στις  8 Ιουνίου   1876 . Ο πατέρας της ήταν αριστοκράτης, ενώ η μητέρα της λαϊκής καταγωγής, και μεγάλωσε στο αρχοντικό σπίτι των προγόνων της, στο Νοάν, στην επαρχία του Μπερί, στο κέντρο, σχεδόν, της Γαλλίας, με τη γιαγιά της, Ντιπέν, η οποία ήταν οπαδός του Ζαν Ζακ Ρουσώ (1712-1778) και δήλωνε άθεη και φυσιολάτρισσα. Έτσι, η Ορόρ μεγάλωσε ελεύθερη από περιορισμούς και συμβατικότητες, ευτυχισμένη με τη συντροφιά των παιδιών του χωριού, μαγεμένη από τη φύση και τις λαϊκές διηγήσεις και τα τραγούδια των γεωργών και των γυρολόγων. Η ζωή των αγροτών, όπως αργότερα και των εργατών, θα εμπνέουν το έργο της και θα την οδηγήσουν σε μελέτες πρώιμης εθνογραφίας, μεγάλης οξυδέρκειας.  Έγραφε σχετικά: «Ο χωρικός λοιπόν είναι, αν μπορούμε να πούμε, ο μό...

Το μυθιστόρημα η «Φανή» της Ευγενίας Μπογιάνου, γράφτηκε πριν την απαγόρευση της απτικής επαφής, αλλά παραδόξως την προφητεύει, καθώς προτάσσει τον στίχο του Ρενέ Σαρ: «Μόνο τα μάτια είναι ακόμη ικανά να βγάλουν κραυγή»! Μόνο τα μάτια. Η 20χρονη Φανή, αναζητά απαντήσεις, θέλει να ρίξει φως στο σκοτάδι της χωρίς ταυτότητα ζωής της. Γι’ αυτό  «Παρατηρεί» . Τα μάτια της κραυγάζουν τα ερωτήματα. Η ζωή της μια διαρκής αιώρηση μεταξύ της vita activa και της vita contemplativa, μια διαρκής προσπάθεια αποδέσμευσης από τις κοινωνικές και πολιτικές ομηρίες που κρατούν τον άνθρωπο αιχμάλωτο της vita passiva. Χρόνος, το φοβερό 2012. Τόπος, η Αθήνα. Οι διαδηλώσεις, οι μολότοφ, τα χημικά, η άγρια καταστολή των ΜΑΤ, το πλήθος: «ουρλιάζαμε σαν μέσα σε μαστούρα –μπορεί και να ήμασταν μαστουρωμένοι,  σε μαστουρώνει το πλήθος κάποιος φορές… Κάτι σαν μαζικό παραλήρημα».   Είναι τα γεγονότα που σε διαμορφώνουν, σε «γεννούν». Είναι η εισβολή "του μεγάλου μυστηρίου της μάζας", όπως έγραφε ...