Οι «προσωπικές εξομολογήσεις» του 20χρονου Όσκαρ Ουάιλντ

 Σε 39 προσωπικές ερωτήσεις απαντά ο Όσκαρ Ουάιλντ, όντας φοιτητής στην Οξφόρδη, και το ερωτηματολόγιο αυτό μαζί με τις απαντήσεις δημοπρατήθηκε πρόσφατα από τον οίκο Sotheby's (πουλήθηκε για 47.880 λίρες Αγγλίας).

Στο δισέλιδο ντοκουμέντο του 1877 –συμβολή του στο άλμπουμ «Mental Photographs»– ο Ιρλανδός συγγραφέας απαντά σε ερωτήσεις όπως ποιο είναι το αγαπημένο του χρώμα, λουλούδι, εποχή, δέντρο, άρωμα, πετράδι, μικρό όνομα, ποιητής, μουσικός, ζωγράφος κ.ά.. Στην τελευταία ερώτηση, «Ποιος είναι ο στόχος στη ζωή σας;», ο Ουάιλντ απαντά: «Η φήμη ή ακόμη και η κακοφημία». (Πληροφορίες cnn.gr). Για να κατανοήσει κάποιος αυτή την απάντηση, θα πρέπει να γνωρίζει τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα, που κάποτε είπε πώς "ντροπή μας δεν είναι ο αμαρτωλός, αλλά ο ηλίθιος"! 

«Οι απαντήσεις του είναι ακριβώς αυτές που θα περίμενε κανείς από αυτόν τον θαρραλέο διανοούμενο νεαρό συγγραφέα…», σχολίασε ο Δρ. Φίλιπ  Έρινγκτον από του Sotheby's.

Κάποιες από τις απαντήσεις του είναι:

«Ποια είναι η αγαπημένη σας ενασχόληση; Να διαβάζω τα δικά μου σονέτα».

«Ποια πλευρά του χαρακτήρα θαυμάζετε περισσότερο σε μια γυναίκα; Η δύναμη να γίνει είτε μια Κλεοπάτρα είτε μια Αγία Αικατερίνη».

«Ποιο είναι το όνειρό σας; Να κουρευτώ»...

Το άλμπουμ προερχόταν από τη συλλογή του ηθοποιού Στίβεν Μπέρκοφ, θαυμαστή του Ουάιλντ.

Ντροπή δεν είναι ο αμαρτωλός…

Ο Όσκαρ Ουάιλντ είναι αυτός που στο ερώτημα ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία, απαντούσε: «Η δημοσιογραφία δεν διαβάζεται με τίποτα και τη λογοτεχνία δεν τη διαβάζουν»! Και ακόμα πως «Η σύγχρονη δημοσιογραφία... δικαιώνει την ύπαρξή της χάρη στη δαρβίνεια αρχή της επιβίωσης των πιο χυδαίων».

Ο  Όσκαρ Ουάιλντ (16 Οκτωβρίου 1854 –30 Νοεμβρίου 1900) ήταν ο Ιρλανδός μυθιστοριογράφος, ποιητής, δραματουργός και κριτικός που έγινε γνωστός για την ενασχόλησή του με το ρεύμα του Αισθητισμού, το οποίο ίδρυσαν δυο από τους καθηγητές του, οι Ουόλτερ Πέιτερ (Walter Pater, 1839 - 1894) και Τζον Ράσκιν (John Ruskin, 1819 - 1900). Ως εκπρόσωπος του κινήματος του Αισθητισμού ασχολήθηκε με όλες τις μορφές γραφής και διανόησης: εξέδωσε μία ποιητική συλλογή, έδωσε ομιλίες στις Η.Π.Α. και στον Καναδά σχετικά με τον «Αγγλικό Διαφωτισμό στην Τέχνη» και έπειτα επέστρεψε στο Λονδίνο όπου έγραψε μεγάλο αριθμό άρθρων ως δημοσιογράφος. Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 τελειοποίησε τις ιδέες του σχετικά με την ανωτερότητα της τέχνης σε μια σειρά από διαλόγους και δοκίμια, ενώ ενσωμάτωσε σκέψεις του για την παρακμή, την δολιότητα και την ομορφιά στο μοναδικό του μυθιστόρημα, Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ (The picture of Dorian Grey, 1890). Έγραψε το θεατρικό Σαλώμη (Salome, 1891) στο Παρίσι, στα γαλλικά, έργο που δεν ανέβηκε στην Αγγλία παρά μόνο χρόνια αργότερα, εξαιτίας της απαγόρευσης έργων με Βιβλικό περιεχόμενο. Ανεπηρέαστος από τις αντιδράσεις, ο Ουάιλντ έγραψε τέσσερις ακόμα κοινωνικές σάτιρες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας, οι οποίες τον έκαναν έναν από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς του ύστερου Βικτωριανού Λονδίνου.

Καταφερόμενος εναντίον των «φανατικών της ειλικρίνειας» και εισάγοντας τη σχετικότητα της αλήθειας ο Ουάιλντ θα πει πως «Ο άνθρωπος είναι ελάχιστα ο εαυτός του, όταν μιλάει ως ο εαυτός του. Βάλε του μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια»! «Ο καθένας μπορεί να κάνει ιστορία. Μονάχα ένας σπουδαίος όμως μπορεί να τη γράψει (...) Οι μεγάλες και ηρωικές πράξεις του Αχιλλέα, του Έκτορα, του Οδυσσέα δεν είναι παρά «σκιές» στο τραγούδι του Ομήρου.» «Η δράση πεθαίνει τη στιγμή που συντελείται. Είναι μια τιποτένια συγκατάβαση στο γεγονός. Ο κόσμος πλάστηκε απ’ τον τραγουδιστή για τον ονειροπόλο»!

Ο Ουάιλντ ζει την εποχή που ο τρόπος έκφρασης της ψυχής  μέσω του «Ρεαλισμού» εκπληρώθηκε και γι’ αυτό, όπως λέει ο ίδιος, «ξόφλησε», έχασε ως «καλλιτεχνικό ρεύμα» τη σαγήνη του, αυτό που ήταν κάποτε το «νέο ρίγος» (nouveau frisson). Το «νέο ρίγος» τώρα το δημιουργεί ο «Ρομαντισμός». Η ασίγαστη ματαιοδοξία του αχαλίνωτου «Εγώ», που προβάλλει ως μοναδικό στόχο στη ζωή την «Αίσθηση». Αυτό το νέο ρίγος δημιουργεί νέες ανάγκες που για να καλυφθούν οδηγούν σε νέες διακινδυνεύσεις, νέες μάχες, νέα ταξίδια και ακόλαστες αλλά παθιασμένες επιδιώξεις κάθε είδους. Ο Ουάιλντ θεωρεί ότι η «αγιότητα» και η «πίστη» έχουν δώσει στους ανθρώπους όση ενέργεια διέθεταν, γι’ αυτό στρέφεται στην αξόδευτη ενέργεια της Αμαρτίας. Αλλά «οι άνθρωποι καταριούνται τον αμαρτωλό», λέει, κι όμως «δεν είναι ο αμαρτωλός που είναι η ντροπή μας, αλλά ο ηλίθιος. Δεν υπάρχει καμιά άλλη αμαρτία απ’ την ηλιθιότητα». Όσο για τον Ονειροπόλο, «αυτός είναι εκείνος που μπορεί να βρει το δρόμου στο φεγγαρόφωτο και να τιμωρηθεί, επειδή βλέπει τη χαραυγή πριν από τους άλλους».

Πέθανε άπορος στο Παρίσι, τον Νοέμβριο του 1900, σε ηλικία 46 ετών.

ΓΧΠ-artinews.gr


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κινούν αίτιο και οι... τεχνοκράτες

Naomi Klein Τεχνητή νοημοσύνη, η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Μάριος Χάκκας: Δε θέλω χρόνο, ζωή θέλω…