Βιβλιολόγιο

  Στην «Αντεπίθεση πυρών» (εκδόσεις Πατάκη), ο αείμνηστος Γάλλος κοινωνιολόγος Pierre Bourdieu, αποπειράται να απαντήσει σε ερωτήματα όπως, πώς είναι δυνατόν να αναχαιτιστεί η βίαιη επιβολή της πολιτικοοικονομικής κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης προοπτικής; Ποιες είναι οι νέες μορφές αντίστασης και ποιοι οι κοινωνικοί πρωταγωνιστές που θα μπορέσουν να συγκροτήσουν ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό κίνημα ικανό να αντισταθεί στους μηχανισμούς μετατροπής της οικονομίας σε κοινωνική τεχνική κυριαρχίας, ή ποιός είναι ο ρόλος των διανοουμένων στην εποχή της κρίσης; Ο Bourdieu προκειμένου να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα, αναπτύσσει μια μαρξιστικής σύλληψης υλιστική, ολιστική θεωρία που επιχειρεί να συλλάβει στη διαλεκτική της ενότητα το σύνολο της πραγματικότητας και των εκφάνσεών της. Αδημοσίευτα κείμενα, συγκεντρώνονται στο βιβλίο αυτό για να δώσουν έναν δυνατό αντίλογο στη νεοφιλελεύθερη ρητορική. Στην εισαγωγή ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γράφει:  «Αναλύοντας μια σειρά από μηχανισμούς και κοινούς τό

  H ποίηση είναι η φαντασία τονούμενη, είναι ο έρωτας ως δόσιμο, ως δώρο, που μιλά. Γι’ αυτό σε κάθε έκδοση σε κάθε ευκαιρία αναθύμισης των ποιημάτων του Ρεμπώ θυμάμαι την περίφημη πια ρήση του «Εγώ είναι ο Άλλος». Προσοχή, όχι «εγώ ΕΙΜΑΙ ο Άλλος», αλλά «Εγώ Είναι ο Άλλος». Στον Ρεμπώ το Εγώ δεν αφομοιώνει τον Άλλο, δεν τον κάνει όμοιό του, δεν τον καταργεί, αντίθετα του δίνεται, γίνεται ο Άλλος. Με άλλα λόγια, ο Άλλος δεν αντιμετωπίζεται σαν αντικείμενο αλλά σαν υποκείμενο. Συνεπώς, εδώ έχουμε μία "διι-υποκειμενικότητα", όπως στους μη εξουσιαστικούς, στους ισότιμους έρωτες. Κάποτε αυτές οι απόψεις και οι ποιητές ήταν επικίνδυνοι. Το αποδεικνύει και η έκδοση των φακέλων της Αστυνομίας του Παρισιού που αφορούν στην παρακολούθηση των Ουγκώ, Ρεμπώ, Βερλαίν, Μπρετόν, Κολέτ κ.ά.! Η έκδοση των εγγράφων δείχνει ότι κάποτε η πολιτική εξουσία φοβόταν τους ανθρώπους των γραμμάτων και τους παρακολουθούσε συστηματικά, συστήνοντας προς τούτο την «αστυνομία των συγγραφέων»! Τώρα, τα φόβητρ

  Μια ολόκληρη γενιά στις ΗΠΑ αποκλήθηκε beat generation. Ο όρος   beat   είναι αμφίσημος, υποδηλώνοντας αφ’ ενός τον κατατρεγμένο άνθρωπο (Beat down in life) και συγχρόνως τη θρησκευτική μακαριότητα (Beatitude). Το κείμενο της beat λογοτεχνίας και ίσως και της μπητ πρότασης για τη ζωή είναι το μυθιστόρημα του Τζακ Κέρουακ «Στο δρόμο». Η απελπισία και η απογοήτευση βρίσκουν διέξοδο στο  «δρόμο» , στο ταξίδι χωρίς προορισμό και την περιπέτεια. Αν η ζωή είναι «κόντρα», τότε αφήνεσαι στο κύμα για να σε πάει όπου σε πάει: «περιφέρομαι μέσα στη ζωή, την αφήνω να με πηγαίνει», λέει ο Ντην. Το μυθιστόρημα ξεκινά με τη γνωριμία του Σαλ Παραντάις (Κέρουακ) και του Ντην Μόριαρτυ (Νήλ Κάσαντυ) τα Χριστούγεννα του 1946. Ακολουθεί το επεισοδιακό ταξίδι τους στο Μεξικό, τον Οκτώβριο του 1950  και τελειώνει με το γυρισμό του Σαλ στη Νέα Υόρκη. Τα τέσσερα μέρη του μυθιστορήματος αντιστοιχούν σε ισάριθμα ταξίδια του αφηγητή Σαλ (Κέρουακ), που διασχίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες τουλάχιστον τέσσερις φορές