Βιβλιολόγιο

  [   ARTI news   /   Κόσμος   / 27.05.23 ] Μέσα στις πολλές συζητήσεις σχετικά με την ταχεία ανάπτυξη της λεγόμενης τεχνητής νοημοσύνης, υπάρχει μια σχετικά ασαφής αψιμαχία που επικεντρώνεται στην επιλογή της λέξης «παραισθήσεις»… Οικειοποιούμενοι μια λέξη που χρησιμοποιείται συνήθως στην ψυχολογία και τις διάφορες μορφές μυστικισμού, οι ενισχυτές της τεχνητής νοημοσύνης (AI), ενώ αναγνωρίζουν το σφάλμα των μηχανών τους, τροφοδοτούν ταυτόχρονα την πιο αγαπημένη μυθολογία του κλάδου: ότι χτίζοντας αυτά τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα και εκπαιδεύοντάς τα σε οτιδήποτε Εμείς οι άνθρωποι έχουμε γράψει, πει και αναπαραστήσει οπτικά, θα μπορούν να «γεννήσουν» μια ισχυρή νοημοσύνη που θα πυροδοτήσει ένα εξελικτικό άλμα για το είδος μας… Η γενετική τεχνητή νοημοσύνη θα δώσει τέλος στη φτώχεια, μας λένε. Θα θεραπεύσει όλες τις ασθένειες. Θα λύσει το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Θα κάνει τις δουλειές μας πιο ουσιαστικές και συναρπαστικές. Θα απελευθερώσει στιγμές αναψυχής και περισυλλογής, βοηθώ

Περιοδικό  ekirikas 22-23 Απριλίους Δημήτρης Στεργίου γνωστός ως «Μπέμπης» (1927-1972) ήταν δεξιοτέχνης του μπουζουκιού και της κιθάρας, ιδιοφυής, ιδιαίτερα μορφωμένος αλλά και αυτοκαταστροφικός, ήταν ένας θρύλος της λαϊκής μουσικής σκηνής, που ο Θωμάς Κοροβίνης ξανασυστήνει στους νεότερους, παρουσιάζοντας συγχρόνως ένα πανόραμα του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού και το κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον του, την εργατούπολη του Πειραιά. Η ιδιαίτερη λαλιά, η χειμαρρώδης γραφή με τις μεγάλες παραγράφους, οι στίχοι των λαϊκών τραγουδιών, οι συναρπαστικές ιστορίες των πρωταγωνιστών του που διατρέχουν την κεντρική αφήγηση, δημιουργούν ένα κείμενο που συναρπάζει τον αναγνώστη. Στην πραγματική ιστορία του Δημήτρη Στεργίου-«Μπέμπη» (res factae) ο συγγραφέας προσθέτει το μυθιστορηματικό στοιχείο (res fictae) που δίνει «προοπτική» στα πραγματικά γεγονότα μέσα από τα βιώματα, τη μελέτη και την φαντασία του συγγραφέα. Εκτός από την εργατούπολη του Πειραιά καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του ελληνικ

  https://www.ekirikas.com/marios-chakkas-de-thelo-chrono-zoi-thelo/ 22 Απριλίου 2023 Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου xakkas_kritiki_thewrisi Ο Μάριος Χάκκας γεννήθηκε το 1931 στη Μακρακώμη Φθιώτιδας. Τέσσερα χρόνια αργότερα η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Καισαριανή και αυτή η προσφυγική συνοικία της Αθήνας έμελε να αποτελέσει συστατικό στοιχείο της προσωπικής μυθολογίας του. Ως μαθητής και έφηβος, ο Χάκκας βίωσε τα τραγικά γεγονότα της Κατοχής και του Εμφυλίου. Το 1950 αποφοίτησε από το Γυμνάσιο και υπηρέτησε στο πολιτικό στρατόπεδο της Γυάρου ως σπουδαστής της Σχολής Σαμαρειτών του Ερυθρού Σταυρού. Την ίδια περίοδο συνδέθηκε με οργανώσεις της Αριστεράς στην Καισαριανή και στο Βύρωνα, ενώ το 1952 εντάχθηκε στην Ε.Δ.Α. Συμμετείχε στην ίδρυση του πρώτου πολιτιστικού συλλόγου της Καισαριανής (Φ.Ε.Ν.) και γράφτηκε στο τμήμα πολιτικών επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου, όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Το 1954 συνελήφθη βάσει του νόμου περί Ιδιώνυμου (ν. 509) λόγω της πολιτ

 https://www.ekirikas.com/peri-athanasias/ 21 Ιανουαρίου 2023 Toυ Γιώργου Παπασωτηρίου PERI ATANASIAS FOTI1 Ο Ηρόστρατος, την ημέρα της γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου (356 π.Χ.), πυρπόλησε ένα από τα επτά θαύματα του Κόσμου, τον ναό της Αρτέμιδος στην Εφεσο. Η ενέργεια αυτή του προσέδωσε τη φήμη που τόσο ποθούσε, παρά την απαγόρευση που είχαν επιβάλλει οι Αρχές στους Εφέσιους να μη μνημονεύουν το όνομά του, επί ποινή θανάτου. Μέχρι σήμερα το όνομα του Ηρόστρατου είναι συνυφασμένο με ένα είδος αρνητικής υστεροφημίας. Αλλά ο Φερνάντο Πεσσόα θεωρεί πως «δεν είναι παράλογο να σκεφτεί κανείς ότι υπάρχει ένα είδος μεγαλείου στον Ηρόστρατο», διότι η πράξη του τον συγκαταλέγει ανάμεσα σ’ εκείνους που δοξάστηκαν «λόγω της δύναμης της ατομικότητάς τους»*. Ο άνθρωπος αυτός θυσίασε το συναίσθημα και το πάθος του μ’ έναν τρόπο που οδηγεί προς την αθανασία. «Υποφέρει όπως ο Χριστός, ο οποίος πεθαίνει ως άνθρωπος για να αποδείξει ότι είναι ο λόγος». Ο Πεσσόα συγκρίνει την πράξη του εμπρηστή Ηρόστρατ

 https://www.ekirikas.com/kostas-karyotakis-eimaste-kati-diachy/ 20 Μαΐου 2023 Του Γιώργου x Παπασωτηρίου*  KARYVTAKHW Πολλοί παρουσίασαν τον Καρυωτάκη θλιμμένο, μελαγχολικό, καταθλιπτικό, ενώ άλλοι λένε ότι γλεντούσε και χαίρονταν τη ζωή με κάθε τρόπο. Ο Βασίλης Ρώτας έγραψε μια αρνητική κριτική όταν κυκλοφόρησε το «Ελεγεία και Σάτιρες», κατηγορώντας τον για τον πεσιμισμό του και ο Καρυωτάκης του απάντησε αν στ’ αλήθεια πίστευε ότι η εποχή ταίριαζε περισσότερο στη δική του αισιοδοξία ή στο δικό του πεσιμισμό. Είχε λόγους να μελαγχολεί σε μια περίοδο που η Ελλάδα πήγαινε από δικτατορία σε δικτατορία, και οι άνθρωποι βίωναν τα δεινά του μεγαλοϊδεατισμού και του πολέμου… Ηταν ευαίσθητος, άνθρωπος με κοινωνική συνείδηση. Υπήρξε συνδικαλιστής, εκλέχτηκε γενικός γραμματέας της Ενωσης Δημοσίων Υπαλλήλων Αθηνών, δεν συνδιαλέχτηκε με την κεντρική εξουσία, γι’ αυτό και μετατέθηκε στην Πάτρα, στην Αρτα και τέλος στην Πρέβεζα, όπου αυτοκτόνησε το 1928. Ανέπτυξε μια έμμεση σχέση με την Αριστερά, ε