HOMO AMERICANUS κυκλοφορεί τον Απρίλιο

-
Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου: Ηomo Americanus, Tα χαρακτηριστικά της αμερικανικής ιδιαιτερότητας(ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ). Ένα δοκίμιο που αναλύει τον αμερικανικό τρόπο σκέψης και αντίληψης της Ιστορίας, παρουσιάζοντας διεξοδικά όλες εκείνες τις ιδεολογικές, πολιτικές και φιλοσοφικές συνισταμένες που τον διαμόρφωσαν μέχρι τη σημερινή του εκδοχή.

Σχόλια

Ο χρήστης scalidi είπε…
Καλή επιτυχία, λοιπόν. Να κάνω και ποδαρικό στο Βιβλιολόγιο... :)
11 Μαρτίου 2008 - 8:12 π.μ.
Ο χρήστης ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ είπε…
Σταυρούλα σ' ευχαριστώ για τις ευχές και το ποδαρικό. Περιμένω και τα δημιουργικά σου σχόλια.
11 Μαρτίου 2008 - 10:45 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Κάρολος (Τσαρλς) Ντίκενς

-
Εικόνα
  Ο Κάρολος (Τσαρλς) Ντίκενς υπήρξε ένας από τους πλέον σημαντικούς Άγγλους μυθιστοριογράφους.  Σε ηλικία δεκαπέντε ετών αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο και να εργαστεί σε εργοστάσιο βερνικιών για να συντηρήσει την οικογένειά του, αφού ο πατέρας του φυλακίστηκε για χρέη. Από την περιπέτεια αυτή άντλησε πολλές εμπειρίες για το κατοπινό του έργο. Μια απροσδόκητη κληρονομιά έβγαλε τον πατέρα Τζον Ντίκενς από την φυλακή και απάλλαξε τον έφηβο Κάρολο από τη δουλειά. Αφού πήγε άλλον ένα χρόνο στο σχολείο, έμαθε  στενογραφία  και έγινε ανταποκριτής εφημερίδας. Μέσα από το περιοδικό Bentley's άρχισε να δημοσιεύει μυθιστορήματα που έμελλε να γίνουν μεγάλες επιτυχίες.  Το 1846 ιδρύει την εφημερίδα Daily News και το περιοδικό Household Words, ενώ υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής αναμορφωτηρίου. Κυριότερα έργα του υπήρξαν τα Όλιβερ Τουίστ, Δαβίδ Κόπερφηλντ, Το παλαιοπωλείο, Ο Μάρτιν Τσάζελγουιτ, Το σκοτεινό σπίτι, Δύσκολοι καιροί, Οι μεγάλες προσδοκίες, κ.ά. Τα μυθιστορήματά του, εκδίδοντ
Διαβάστε περισσότερα

Η δική μου Σιμόν Βέιλ

-
  Η Σιμόν Βέιλ, η πολιτικός, που πέθανε στις 30 Ιουνίου 2017, γεννήθηκε το 1927 και ήταν μια σημαντική προσωπικότητα της γαλλικής δεξιάς, η οποία είχε περάσει στα 16 χρόνια της από το κολαστήριο του Άουσβιτς. Η άλλη Βέιλ, η δική μου Σιμόν Βέιλ, μπροστά στην οποία ο Σαρτρ και η Μπωβουάρ ωχριούσαν, γεννήθηκε το 1909 σ' ένα προάστιο του Παρισιού από γονείς Εβραίους, επίσης. Το 1931 σε ηλικία 22 ετών αποφοίτησε από την Ecole Normale Superieure και έγινε καθηγήτρια φιλοσοφίας. Η "άλλη", η δική μου Σιμόν Βέιλ ήταν χριστιανή και μαρξίστρια, και πέθανε μόλις στα 34 της χρόνια, το 1943, κάνοντας ουσιαστικά απεργία πείνας σε ένδειξη συμπαράστασης στους Γάλλους που λιμοκτονούσαν λόγω του πολέμου. Η Βέιλ σταμάτησε την από καθέδρας διδασκαλία της και πήγε δύο χρόνια (1934-35) ως απλή εργάτρια στα μεγάλα εργοστάσια(Ρενώ) για να γνωρίσει στο πετσί της την κατάσταση της εργατικής τάξης(συνδυασμός της κουλτούρας της εργατικής τάξης και της φιλοσοφίας). Ακολούθησε η συμμετοχή της στις διεθ
Διαβάστε περισσότερα

ΡΕΜΠΩ: Εγώ είναι ο άλλος

-
Ο Αρθούρος Ρεμπώ είναι η ποίηση. Γιατί η ποίηση είναι η φαντασία τονούμενη, είναι ο έρωτας ως δόσιμο, ως δώρο, που μιλά. Γι’ αυτό σε κάθε έκδοση ποιημάτων του Ρεμπω θυμάμαι την περίφημη πια ρήση του «Εγώ είναι ο Άλλος». Προσοχή, όχι εγώ ΕΙΜΑΙ ο Άλλος, αλλά Εγώ Είναι ο Άλλος. Στον Ρεμπώ το Εγώ δεν αφομοιώνει τον Άλλο, του δίνεται, γίνεται ο Άλλος. Με άλλα λόγια, ο Άλλος δεν αντιμετωπίζεται σαν αντικείμενο αλλά σαν υποκείμενο. Συνεπώς, εδώ έχουμε μία διι-υποκειμενικότητα, όπως στους μη εξουσιαστικούς, στους ισότιμους έρωτες. Κάποτε αυτές οι απόψεις και οι ποιητές ήταν επικίνδυνοι. Το αποδεικνύει και η έκδοση των φακέλων της Αστυνομίας του Παρισιού που αφορούν στην παρακολούθηση των Ουγκώ, Ρεμπώ, Βερλαίν, Μπρετόν, Κολέτ κ.ά.! Η έκδοση των εγγράφων δείχνει ότι κάποτε η πολιτική εξουσία φοβόταν τους ανθρώπους των γραμμάτων και τους παρακολουθούσε συστηματικά, συστήνοντας προς τούτο την «αστυνομία των συγγραφέων»! Τώρα, τα φόβητρα της εξουσίας έχουν γίνει οι κολαούζοι της και «ουροβόροι», όπ
Διαβάστε περισσότερα